Geçen gün gazetelerde Antarktika'daki buzulların erimeye başlamasıyla bölgede inceleme yapan bilim adamlarının keşfettiği yeni canlı türleri ile ilgili haberler ve fotoğraflar yer aldı. Sadece sokaktaki insanın değil, bilim adamlarının da hiç görmediği, sınıflandıramadığı bu canlı türleri arasında deniz kabukluları, deniz hıyarları, ahtopotlar vardı.
Son yıllarda seyrettiğim belgesellerde okyanuslarda 8 bin metrenin altında güneş ışığı olmayan yerlerde, hatta hatta toprağın binlerce metre altında, sülfürlü ve oksijensiz ortamlarda bile yaşayabilen organizmalardan bahsediliyor. Antarktika'da dondurucu sıcaklıklarda yaşayabilen canlıların keşfi de bu nedenle bizim için yeni, fakat yeryüzünde hayatın devamlılığı bakımından hiç de şaşırtıcı değil.
Bizler, ormanları yok edip, havayı kirleterek kendi türümüzün devamı için diğer türlerin varlığını tehdit ediyoruz. Bunun etik olup olmadığı, ihtiyaç olup olmadığı tartışmalarına girmeyeceğim. (Kişisel olarak kürkünü giymek için ya da etini yemek için hayvanların öldürülmesine karşı değilim. Tabiatta her canlı, kendi ihtiyacı için bir diğerinin hayatını elinden alabilir. Katliam başka bir şey, bunu tartışmanın yeri burası değil...) Fakat National Geographic ve Discovery Channel'ı daha çok seyretmeliyiz. Bilmekle bilmemek arasında dağlar kadar fark var. Bilmek, dünyayı ya da olayları algılamamızı değiştiriyor. Bu da düşünce biçimimizi ve davranışlarımızı...
Uzayda yaşam var mı, yok mu? Oksijensiz, güneş ışıksız ve dondurucu soğuklarda bile yaşam belirtileri bulunabiliyorsa...
Her şeyi bildiğimizi sanıyoruz. Dünyaya hakim olduğumuzu da. Oysa bildiğimizi sandığımız şeylerin çoğu da pek doğru değil... Mesela yakın zamanda İsa'nın mezarı olduğu söylenen bir lahit bulundu. Macdelli Meryem ile evlendiği ve bir çocukları olduğu söyleniyor. Doğru olmayabilir. Ama ya doğruysa?
*Bu yıl İfistanbul'da ikinci bölümü de gösterilen What the Beep Do We Know? - Ne Biliyoruz ki? filmine atfen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder